"Başkalarından emir alma, başkaları senin hakkında bir şey dediğinde düşünme, birileri bir şeyler diyecek diye yaşamaktan, düşünmekten, sevmekten, dostluktan korkma! Vazgeçme..! 

 İnsanların çoğu, kaybetmekten korktuğu için, sevmekten korkuyor. Kendisini sevilmeye lâyık görmediği için, sevilmekten korkuyor. Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için. Duygularını ifade etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için… 

İçimizi ısıtan tek şey sevgidir. Bir dostun sevgi ışığıyla gözlerimize bakışıdır... Sevgisiz hiç bir şey güzel ve anlamlı olamaz. Yüreğinde merhamet ışığını taşımayan hiç bir insan sevgiyi bilemez... Sevgi, mutluluk zevkinin sırrına ermek için tek yoldur.

Şunu bilmeliyiz ki, sevgiye değer vermeyen, içinde sevgi ışığı taşımayan insanlar merhametsiz ve acımasız olur. Benliklerini kaybetmiş, sevgisiz insanı olurlar. 

Yine duygularımızın da hayatımızı etkilediğini söyleyebiliriz. Kin, nefret, düşmanlık duygularından kendimizi arındırıp sevgi ve merhamet bizi yönlendirmeye başladığında, diğer tüm kötü etkenlerden kurtulmuş oluruz ki, zaten mutluluk, aşk, dostluk, sanat da sevmeyle başlar...

Dostluğun, iyiliğin, güzelliğin tek yol göstericisi, kaynağının sevgi olduğunu unutmamalıyız... Bu duyguyu hissetmemiz için mutlu olmayı, sevmeyi, sevilmeyi, ağlamayı, gülmeyi ve en önemlisi hoşgörülü olmayı bilmemiz gerekir... Yaşamın anlamı sevgidir. Sevginin anlamı yaşam...
Dost, hayatın bize sunduğu en büyük sürprizdir bence Dost.. Çünkü bazı zamanlarda  tam dibe vurduğun, artık herşey bitti dediğin anda uzatır sana elini, alır ve çeker seni her şeyin, herkesin arasından... İyi, vefalı bir dostumuzu kaybettiğimizde yada ondan ayrıldığımızda nasıl da acır yüreğimiz. Dostlarımızın kıymetini bilmek gerekir. Kıymet Bilmek ise ; Kaybedince, Arkasından Ağlamak Değil.! Yanındayken, Sımsıkı "Sarılmaktır. Aslında yaşadığımız bu dönemde, sahip olduğumuz en büyük lükstür dostluk. Sevgimizin, dostluğumuzun ölçüsünü ancak o zaman anlarız, ama ne yazık ki, bazen iş işten geçmiş olur. Çünkü geç kalmışızdır.
Bilir misiniz? nice köklü dostluklar, ayrılık tokatını beklermiş, anlaşılmak için. Nasıl ki, balıklar engin denizde suyun kıymetini ancak ondan uzak kalınca farkına varır ab-ı hayatın ne olduğunun… İnsanlar da bazen dostluğun önemini, değerini ve bir dostunu ne kadar çok sevdiğini ancak iş işten geçince anlar.

Dostluklar öylesine güzel, öylesine derin, anlamlı, incelikli, içtenlikli ki; bir güneş kadar sıcak, toprak gibi vefalı, su gibi temizdir.

Vefanın, dilin, duygunun, yüreğin el ele, yüz yüze, iç içe girdiği, gönül gönüle birleştiği, bir gül bahçesinin güneşlenmesidir dostluk. Fırtınalarda, boranda yüreğimizin ısınmasıdır. Dostuyla özdeşleşen ve hep onun gözüyle gören, kulağıyla duyan ve daha da önemlisi, kalbiyle hissedendir. İşte o nedenle, her şeye rağmen sizin de bir dostluk gülünüz olsun yüreğinizde... 

Yeri geldiğinde sararıp solun, düşen bir kuru yaprak olun, ama asla soldurmayın, sarartmayın dostluk gülünüzü...

Dost  ve Dostlukla kalın...